(B-dazzle)
Roy Schoelitsz – ‘Jeugdzorgprofessional’
Dat klinkt heftig, jeugdzorgprofessional. Maar wat is dat dan? Het is zoveel, er is zoveel. Wat is goed, wat is minder goed? Deze vragen houden me bezig, waarom?
Omdat ik het beste wil voor de jongeren en diens ouders en steeds weer op zoek ben naar wat goed is. Nieuwsgierig naar nieuwe ontwikkelingen en oude toepassingen. Jeugdzorg is van alle tijden, sinds de mensheid klaagden ouders al over jongeren die te veel vrije tijd hadden en nietsnutten waren.
Wie ben ik en hoe kom ik hier terecht?
Tien jaar geleden lag ik in het gras op een klif in Bretagne, Frankrijk. Ik luisterde naar de wind en de golven die tegen de kliffen aan sloegen en dacht … ik ga iets anders doen. Op dat moment was ik de rechterhand van een directeur van een grote firma. Dat betekende veel geld verdienen, reisjes naar Amerika, Italië, dikke auto’s rijden en vaak uit eten.
Hoe dan ook … ik wilde dit niet meer. Mijn 3 zonen waren bijna klaar met studeren en konden nu hun eigen broek ophouden. Ik zei op die middag, liggend in het gras, tegen mijn vrouw: ik ga iets anders doen, ik ga met jongeren werken. Dat bleek nog niet eens zo lastig, je kon 10 jaar geleden zo instromen zonder papiertje op zak. Ik was toen 47 jaar.
Na een keer mee te hebben gedraaid werd ik aangenomen en kwam te werken op een gesloten afdeling. Spannend? Niet helemaal, alleen schrok ik op mijn eerste werkdag. Meisjes? Alleen maar meisjes op de groep. Daar had ik geen kaas van gegeten, meisjesdingen.
Na een maand ontving ik mijn gage, dat was een financiële tegenvaller, plus auto inleveren, betalen voor m’n benzine en noem maar op. Maar wat ik ervoor terug kreeg … dat ging mijn verbeelding te boven.
Het werken met de jongeren ging me goed af. Binnen de kortste keren, toen duidelijk werd dat ik in het werkveld paste, ben ik volgeduwd met trainingen en cursussen. Ik ben mbo4-jeugdzorgwerker gaan doen en heb daarna mijn EVC behaald. Ik heb veel geleerd van mijn collega’s en ben continu aan het filteren geweest. Wat past me nou echt, welke werkwijze?
Ik heb mijn eigen werkwijze kunnen ontwikkelen waarvan ik nu weet dat dit werkt. Puur door ervaring en training. Veel mensen om me heen waarvan je elke keer weer leert, veel luisteren en weinig praten, dat helpt.
Nu heb ik mijn eigen bedrijfje: B-dazzle. Als zzp’er werk ik voor opdrachtgevers en eigen cliënten.
Wat ik doe? Er zijn voor de jongeren, een relatie opbouwen door naar ze te luisteren, met ze dingen te delen, neutraal zijn en ze waarderen voor wie ze zijn. Ik doe dit wandelend, sleutelend, vechtend (boksen, kickboksen, krav-maga, voetbal) wat maar ook, als we maar in beweging zijn.
De een sleutelt graag in de werkplaats aan auto’s of scooters en de ander gaat graag het gevecht aan op de mat. Ze leren laten voelen en naar hun lichaam te luisteren, wat emoties zijn en doen met ze, spanning opbouwen, grenzen opzoeken en stevig leren staan. Ik gebruik graag humor. Lachen en huilen liggen dicht bij elkaar. Durf je hard te lachen met me dan durf je ook te huilen met me. Vertrouwen is de basis, daar moet je in investeren en dit moet echt zijn. Je merkt dat je het hebt zodra ze je midden in de nacht of in het weekend bellen als ze ergens mee zitten. Steun op emotioneel gebied en sensitieve responsiviteit, ruimte voor autonomie in een veilige omgeving. Dit doen met passie, dat maakt dit werk zo mooi.